11 Jan Mijn kind is slecht op school: wie moet ik contact opnemen voor hulp?
Misschien is dit precies uw situatie – het kind weigert naar school te gaan. Hij heeft problemen met collega’s. En u bent vastbesloten om een psycholoog op te zoeken voor advies, maar u wilt graag begrijpen welke hulp van een specialist moet worden verwacht. Vertegenwoordigers van verschillende therapeutische richtingen kwamen overeen om te vertellen hoe ze met deze zaak zouden werken.
In de moderne psychologie zijn veel scholen en richtingen. Hoe te begrijpen dat u dichtbij bent? Op de Genesis Conference #pro vertelden gezaghebbende specialisten van verschillende therapeutische richtingen hoe ze werken met een bepaald verzoek zullen bouwen.
Stel je de situatie voor. Moeder komt alleen tot een psychotherapeut, alleen zonder kind. De essentie van het verzoek is als volgt: haar zoon (dochter) van tien tot achttien jaar oud op school. Er zijn geen vrienden, klasgenoten houden niet van, de leraren zijn “dwazen”, willen niet naar school. Een neuroloog en psychiater keken naar een kind en concludeerden dat ontwikkeling en gedrag normaal zijn. Tegelijkertijd wordt de school beschouwd als goed, prestigieus (Lyceum of gymnasium), het is moeilijk om erin te komen. Vraag: Wat te doen?
Hoe de Adleriaanse psychotherapeut met deze zaak werkt?
Zegt psycholoog Marina Chibisova
Bij het werken met ouders is niet alleen de therapeutische, maar ook de educatieve component belangrijk voor ons. We stellen onszelf niet de taak om ouders of kinderen opnieuw te maken. Het is belangrijk voor ons om de volwassene uit te leggen wat hem als kind beweegt en waarom. Help om te begrijpen welk doel hij nastreeft.
Een van de belangrijkste ideeën waarop onze methode afhankelijk is, is het concept van levensstijl. Dit is een systeem van attitudes (en ideeën over de wereld) dat ieder van ons zelf vormt in de vroege kinderjaren. Verschillende omstandigheden, familie, onze aangeboren functies beïnvloeden onze levensstijl. Maar misschien is de belangrijkste factor onze vrijheid om onze conclusies te trekken over onszelf en andere mensen.
“Kinderen zijn prachtige waarnemers, maar slechte tolken,” zoals Rudolf Draykus zei, een volgeling van Alfred Adler.
Kinderen observeren zorgvuldig anderen, maar trekken niet altijd de juiste conclusies. Vaak creëren ze veel moeilijkheden voor het kind. Maar ze kunnen worden gerealiseerd en in een andere richting kunnen bewegen, wat ons werk extreem optimistisch en effectief maakt.
Wat zal ik doen tijdens het werken met het verzoek van het kind?
Allereerst is het belangrijk voor mij om te begrijpen wat voor soort levensstijl -instellingen ten grondslag liggen aan het gedrag van het kind. Ik zal mijn moeder vragen over welke omgeving een kind groeit, of er andere kinderen in het gezin zijn, wat is het leeftijdsverschil tussen hen. Het is belangrijk voor mij om te begrijpen op welke waarden in dit huis zijn gericht, wat de familiesfeer is.
We zullen analyseren hoe ouders reageren op bepaalde acties van het kind. Hij komt bijvoorbeeld van school en zegt: “Niemand is vrienden met mij. Ik ben eenzaam, ik ben verdrietig “. Hoe mama reageert? Ze sorry voor haar zoon (dochter)? Of deze woorden irriteren haar? Of ze voelt een wrok voor een kind? Dit alles is een indicatie voor het begrijpen van het doel dat het kind achtervolgt.
Het feit is dat ieder van ons, volgens de theorie van Adler, een sociaal belang heeft. Iedereen probeert zich eigen te nemen, een speciale plaats (niet in de eerste) in de groep, om hun betrokkenheid bij haar te voelen (eerst is dit een gezin, dan een team in de kleuterschool en school). Als alles veilig ontwikkelt en het kind dapper, competent, gaat hij altijd naar de groep en probeert hij iets sociaal nuttigs te doen.
Maar als, in geval van mislukking https://teelballen.com/testiculaire-pijn-bij-mannen-2/ of om een andere reden, zijn gevoel van verbondenheid wordt geschonden, dan wordt interesse in samenwerking vervangen door een wanhopige poging om zijn sociale betekenis te bevestigen. Hij richt al zijn aandacht op dit doel. Rudolf Drayk identificeert vier “foutieve doelen” die het kind kan nastreven:
- Om de aandacht te trekken. Het kind kan beslissen dat hij alleen belangrijk is als iedereen hem merkt. En hij zal aandacht krijgen met al zijn macht.
- De strijd voor superioriteit. Hij denkt: “Ik ben alleen belangrijk als ik sterker ben dan wie dan ook en niemand kan me bevelen”. Het doel is in elke situatie om sterker te zijn dan andere, inclusief volwassenen.
- Wraak. Hij denkt: ‘Ik kan niet van me houden. En omdat niemand me nodig heeft, zal ik wraak nemen en anderen pijn doen. “.
- Demonstratie van uw zwakte. Wanneer het kind gelooft: “Ik ben zwak en nutteloos, ik kan het niet”, zal zijn gedrag gericht zijn op het voorkomen van mislukking. Hij probeert volwassenen te overtuigen dat hij niet geschikt is om niets aan hem te worden gepresenteerd, minder eisen.
En als we het kind willen helpen terug te keren naar constructief gedrag en sociale aanpassing, moeten we deze onjuiste doelen begrijpen. Werken met ouders, leren we hen om te herkennen welk doel de basis is van het gedrag van het kind. In dit geval, gericht op het model van de Drayx, zou ik willen suggereren dat het kind het eerste of vierde doel nastreeft – dat wil zeggen, aandacht trekt of falen vermijdt.
Afhankelijk van welke van de doelen in de eerste fase wordt bevestigd, zal ik mijn ouders vertellen welke motieven en verkeerde overtuigingen kunnen worden verborgen achter zijn terughoudendheid om naar school te gaan. En dan zullen we het gedrag van het kind opnieuw invoeren, proberen hem de beweging in de andere richting te vragen, naar nieuwe, sociaal bruikbare doelen. Samen met onze ouders zullen we nieuwe responsstrategieën ontwikkelen voor het gedrag van het kind.
Onder hen is bemoedigend (niet lof!), het aantrekken van een kind om beslissingen te vinden, democratische regels te introduceren en hen te volgen, de ontwikkeling van een kind van een gevoel van verantwoordelijkheid en, ten slotte, waarbij alle familieleden betrokken zijn bij de bespreking van taken. De eerste keer om dit alles te beheersen is moeilijk, we trainen deze vaardigheden van een vergadering naar de vergadering.
En geleidelijk leren ouders zelf te herkennen welk doel het kind achtervolgt. En beheer ook nieuwe gedragsmethoden, leer zich anders te gedragen in de gebruikelijke situaties. Dit verandert het gedrag van het kind, het gevoel van de ouders zelf. Iedereen wordt goed. Dit is in feite het uiteindelijke doel van ons werk.
Hoe het werkt met dit geval van een Gestalt-therapeut?
Zegt psycholoog Alina Aleksanyanz
Veel ouders komen naar de vergadering in de hoop duidelijke waardevolle instructies te krijgen – wat en hoe te doen. Maar de psycholoog geeft geen advies of vooral instructies.
Gestalt -therapie is de therapie van contact. We werken samen met het feit dat een persoon hier en nu direct ervaart. En leeft onmiddellijk op drie niveaus: lichamelijk, emotioneel en intellectueel.
In het voorgestelde geval heb ik een ontmoeting met de moeder van de schooljongen. Hoe alles gebeurt? De vrouw kwam met haar pijn, angsten en ervaringen over haar zoon, en ik richt haar aandacht, help mam die momenten op te merken die haar de krachtigste emotionele ervaringen veroorzaken. Ik wend me tot haar emoties, gedachten, lichamelijke sensaties.
Ik ben geïnteresseerd in: hoe wat er nu op kantoor gebeurt, wordt weerspiegeld in het echte leven, hoe vergelijkbaar met wat er in het verleden was, en hoe is het verbonden met de toekomst. Ik probeer erachter te komen wat haar eigen doel is, wat ontevreden behoefte heeft gebracht haar naar mijn kantoor?
Immers, zelfs als ze over het kind praat, praat ze over zichzelf. Het is onmogelijk om te weten welke beslissing voor haar de beste zal zijn. Maar als een Gestalt-therapeut help ik om haar eigen te vinden, de beste manier om op een bepaald moment op te lossen.